Grieks en Latijn

Toen mijn middelste zoon in groep 8 VWO-advies kreeg, wist hij een ding zeker: hij ging niet naar het gymnasium. Want wat moest je in godsnaam met dat Grieks en Latijn en die oude Griekse cultuur? Dus bij het bezoeken van de open dagen gingen we alleen naar scholengemeenschappen met een VWO. De keuze was uiteindelijk niet moeilijk: hij wilde naar dezelfde school als zijn broer, met tweetalig onderwijs. Zo zou hij vloeiend Engels leren en dat was nog eens handig. Voor later.

Classics

Hij kwam met twee van zijn vrienden in de brugklas. Op hun school geven ze aan VWO-leerlingen ook het vak classics – een kennismaking met de klassieke talen. Zodat leerlingen in ieder geval een weloverwogen keuze kunnen maken om wel of niet naar het gymnasium te gaan. Voor zijn eerste toets Latijn haalde hij een dikke onvoldoende – het principe van leren voor een toets had hij nog niet helemaal onder de knie. En Grieks was bovendien stom, dus gymnasium? Never nooit niet.

Griekse goden

Zijn vrienden besloten in de loop van het jaar wel naar het gymnasium te gaan. Hijzelf had inmiddels door hoe hij moest leren en al snel werkte hij zijn onvoldoende weg. Sterker nog: hij kreeg plezier in Grieks en werd er beter in. Op een gegeven moment begon het oude Grieks zelfs te leven, mede ook door de verhalen over de Griekse goden die werden verteld en het boek Ilios en Odysseus – herverteld door Imme Dros – dat hij las voor school. Hij begon het puzzelen met de Griekse letters leuk te vinden, zoals hij altijd al met veel plezier zelf geheimtaal had gemaakt op de basisschool. Latijn was ook boeiend, maar leefde minder. Al hadden hij en zijn vrienden er wel lol in om elkaar met ‘Avé!’ te begroeten. Grieks en Latijn werden opeens leuk. Zo ging hij – samen met zijn vrienden – toch naar het gymnasium.

Athene

Als we net zijn geland en over het vliegveld van Athene lopen, komt er een brede lach op zijn gezicht. Overal Griekse letters! Ik kan er geen chocola van maken, maar hij laat weten: ‘Hier wil ik wel wonen.’ En terwijl ik de uitgang vind dankzij het bord Exit wijst hij me op het Griekse woord erboven: Εξοδος.

Exodos, kan ik nog net ontcijferen. ‘Odos komt van ‘weg’ of ‘de weg,’ legt hij me sjouwend met zijn koffer uit. We zijn nog maar net op Griekse bodem, maar hij zegt: ‘Ik wil nu al niet weg.’

Danseressen

Ik herken dat natuurlijk: je willen onderdompelen in een taal. Het verlangen alles te begrijpen en de taal helemaal onder de knie te hebben. Alles horen, lezen, begrijpen, thuisbrengen. Je snuift de taal helemaal op. Elk woord dat je ziet, wil je kennen en gebruiken. Zoals ik houd van het Frans, houdt hij van dus Grieks. Hij heeft goed opgelet in de les, blijkt deze week.

Als je er maar van houdt, dan gaat alles leven, denk ik, als we op onze laatste dag van ons reisje in het Akropolis Museum voor twee reliëfs van danseressen sta, ooit gevonden in het Dyonisos Theater aan de voet van de Akropolis. De eeuwenoude cultuur, die vooral in steen bewaard is gebleven, is voor ons allebei in zes dagen tijd tot leven gekomen. De twee danseressen met hun ogenschijnlijk doorzichtige gewaden lijken uit het marmer weg te dansen.

We laten ze zwieren in steen. En wij gaan terug, richting vliegveld. We moeten weg, maar voor vertrek weet hij al: hij komt terug!

**********

Overigens:

1. Mijn zoon is akkoord met publicatie.
2. Het boek ‘Mythos’ van Stephen Fry is een aanrader om je onder te dompelen in de Griekse cultuur en deze ook beter te begrijpen.