Tak

Dit corona kerstverhaal begint met een tak. Het was tijdens de warme, droge zomer van 2019, toen wij op een camping in de buurt van Le Mans stonden. We stonden deels onder de bomen en vanwege de extreme droogte waarschuwde de camping voor vallende takken. En er viel inderdaad een tak. Een enorme. We hoorden hem – eerst ruisend, daarna met een klap – vallen en gingen kijken: hij lag boven op de waslijn van onze Engelse buren. Mensen met twee meisjes, die we elke dag groetten. De Engelsen waren er niet, dus tilde ik het loodzware ding van hun waslijn. Toen ze ’s avonds terugkwamen van hun dagtrip, vertelde ik wat er was gebeurd. Ze waren hoogst verbaasd, want ze dachten dat ze geluk hadden, dat die tak zo ontzettend netjes uit de boom – precies tussen tent en waslijn in – was gevallen.

In de dagen erna spraken we elkaar bij de gezamenlijke bbq en aan het zwembad. Na enkele dagen braken wij de tent weer op en reisden verder. We wisselden visitekaartjes uit en namen afscheid.

Kerstbomen

Dik driekwart jaar later haalde ik haar kaartje tevoorschijn, om haar te laten weten dat wij dezelfde camping weer hadden geboekt voor de zomer. Zij zouden ook gaan, maar in een andere periode. We zouden elkaar niet treffen, maar door de mail was het contact gelegd. Af en toe mailden of appten we elkaar. Zij over haar leven in Zuid-Engeland, ik over het mijne hier. Met Kerstmis stuurden we elkaar foto’s van onze kerstbomen. Zij had daar veel engeltjes in en ze vertelde me dat ze elk jaar een nieuw kerstengeltje koopt. Een ontzettend leuke en originele engeltraditie, vond ik. En ik stuurde een foto van de enige engel in onze kerstboom erbij.

Engelen

Engelen horen bij Kerst. Die mysterieuze wezens met vleugels, die zo hemels zingend de blijde boodschap verkondigen. Bij een engel denk ik ook altijd aan het beeldje van een engeltje dat vroeger bij ons in de kerk stond. Als je een muntje erin gooide, knikte ze als dank. Het liefst gooide je al je zakgeld erin, zo betoverend was het als zij knikte.

 

In een leuk winkeltje kocht ik niet veel later twee mooie kerstengeltjes. Een voor haar en een voor mij. Ik had ze nog niet in mijn tas of zij appte en vroeg om mijn adres. Ik vroeg dat van haar en zo gingen er twee engelen de zee over.

Af en toe kon ik haar – ik noemde haar inmiddels ‘mijn Engelse vriendin’ – helpen met tips, als zij iets in Amsterdam zocht voor haar werk. Ook vertaalde ik wel eens iets voor haar of sprak ik in hoe je een Nederlandse naam uitspreekt.

Vorige week kwam via de post een tweede engel voor mij. Ik had voor haar in hetzelfde winkeltje weer een engeltje gekocht en opgestuurd. Er hangen inmiddels meer engelen dan ooit in onze boom, want haar engel  kocht ik ook voor mezelf.

Positief

En nu staat Kerst voor de deur. Een kerst in lockdown, met een kerstvakantie die onverwacht eerder begon. Om toch even weg te kunnen, ging ik van de week enkele dagen naar ons huisje in het bos, met de twee jongste zonen en een vriendje. Zo konden we lekker boswandelingen maken en even in een andere omgeving zijn. Gisteren reden we rustig terug. Kerstliedjes op de radio, terwijl het donker al vroeg inviel over de drukke weg. Thuis zou ik nog snel kerstinkopen kunnen doen en in gedachten schreef ik een steeds langere boodschappenlijst. Opeens zei het vriendje vanaf de achterbank: ‘X. heeft een positieve zelftest gedaan.’

Quarantainekerst

X. is een vriend uit hun klas, met wie ze maandag nog buiten hebben gebasketbald. Ik zweeg en dacht snel na: ze moesten thuis als eerste een zelftest doen.

Het vriendje fietste naar huis en mijn zoon deed een zelftest: negatief. Mijn andere zoon en ik testten ook negatief. Ik deed wat boodschappen en toen ik voor de kassa stond, appte mijn zoon: zijn vriend was positief. Zijn vriend, die twee dagen met ons mee was geweest, met wie we een aantal uren in de auto hebben gezeten, met wie mijn zoon in één bed heeft geslapen. Dit werd een andere kerst dan ooit, dacht ik ongerust. Een rustige, vreemde quarantainekerst.

Want volgens de officiële GGD-regels moeten wij drieën nu in quarantaine. Tot enkele dagen na Kerstmis mogen wij geen bezoek ontvangen. We hebben ons vanochtend direct laten testen en het kerstfeest afgeblazen, onze familie tot onze grote spijt afgebeld.

En we hopen nu heel hard dat alle kerstengelen in onze boom ook beschermengelen blijken te zijn.