Tweedehands speelgoed

De verkoop van tweedehands speelgoed neemt toe, hoor ik op de radio. ‘Populair zijn Lego, Duplo en Playmobil, waardevast speelgoed met een langere levensduur.’ Zonder dat ik het wist, ben ik ook onderdeel van deze duurzame trend: al enkele weken ben ik bezig met een klusje waar ik maandenlang tegenop zag, namelijk al het Playmobil het huis uit krijgen.

Een ridderkasteel van Playmobil, een kleine meeneemboerderij, een politietruck met boot en een dierenkliniek hebben inmiddels een tweede leven gekregen. Precies wat mijn bedoeling was. Een sneeuwruimer, een Egyptische strijdwagen, een circus met roofdierenact, een vrachtwagen, een sneeuwscooter en nog veel meer wachten nog op enthousiaste, jonge kinderen, die er weer lekker mee gaan spelen. Een flinke bulk van al het in de loop der jaren verzamelde Playmobil van mijn zoons stond én staat online te koop.

 

Sinterklaas

Zo vlak voor Sinterklaas ging ik eens alles uitzoeken. Met de boekjes erbij zocht ik onderdelen en keek wat waarbij hoorde. Al die jarenlang door elkaar gehusselde poppetjes, auto’s, pruiken, huisjes, hoofddeksels, wielen, wapens, brandblussers, bomen en dieren moesten weer bij de juiste set komen. Dus: verstand op nul, zitten op het kleed, alles omkieperen en sorteren maar. Muziekje en kop koffie erbij en doen alsof je alle tijd van de wereld hebt. Het begin was er. De zere rug net zo snel.

Ik begon met de grootste sta-in-de-weg: het ridderkasteel. Als die eens het huis uit ging, zou ik al heel tevreden zijn. Misschien wel net zo blij als mijn jongens, toen ze, nog geen meter groot, met z’n drieën dit cadeau mochten uitpakken bij Sinterklaas. Opgewonden en met hoogrode konen sprongen ze om die grote doos. Terwijl ik mijmerde over al die feestjes waarop het Playmobil het huis binnen was gekomen, gingen de wegen van het speelgoed en de jongens zich nu toch scheiden. Bij hen riep het geen nostalgische gevoelens op; van enkele dingen wisten ze niet eens meer dat ze het hadden.

 

Goedendag

Ik stopte alles gesorteerd in plastic bakken. Als ik opstond, bewoog ik mijn verkrampte ruggenwervel en zere ledematen. Ik spoelde het stof van het speelgoed, droogde het en stalde alles zo aantrekkelijk mogelijk uit, om vervolgens foto’s te nemen: veel, duidelijk, van alle kanten en inzoomend op details. Ik zette de poppetjes die steeds weer omvielen recht en duwde ze wapens in de handen. Op mijn hurken fotografeerde ik de ridders in hun kasteel. De kat ging er gezellig bij zitten en wilde niet weg. Nou ja, dan maar een kasteel met kat. Ik moest door, want die andere sets moesten ook compleet en schoon. Hup, weer naar boven. Het kasteel uit elkaar, de kleine frutsels (ploertendoder, goedendag – alles zat erbij) in een zak en de volgende set in het water.

 

De tijd vloog en na de dierenkliniek en de boerderij waren er alweer uren weggetikt. De volgende dag zocht ik nog meer sets bij elkaar en alles wat compleet was, zette ik op Marktplaats. Sommige foto’s voldeden toch niet. Want waarom stond de plakband naast het kasteel? Had ik die niet gezien? Nou ja, jammer dan, want zin om weer het hele kasteel op te bouwen had ik niet. Uiteindelijk gooide ik gewoon het kasteel met kat de wereld in.

Belangstelling op Marktplaats

Nadat de eerste Playmobil een dag op Marktpaats stond, bleek de belangstelling gering. Kennelijk moest deze populaire trend van tweedehands speelgoed nog even opwarmen. Slechts een paar keer werden mijn advertenties bekeken, maar niemand die op ‘bewaard’ klikte of een bod deed. Er was dus concurrentie, die hier net zoveel tijd en geduld in had gestoken.

De eerste dagen gebeurde er niks, maar het wachten loonde zich. Een kleine week later had ik toch drie kleine van de totaal zestien sets verkocht. Ik zocht doosjes, deed alles erin, printte labels en fietste naar het afleverpunt. Ik bleef Marktplaats in de gaten houden en reageerde op een incidenteel bod. Later verwijderde ik alles en zette alles weer bovenaan. Klik, copy/paste, upload en dat dertien keer.

 

Zen

Per bakfiets verplaatste ik alles wat niet verkocht had naar de berging, zodat het én compleet én uit huis is. Dat gaf lucht. Niet genoeg lucht, want alles wat met politie/brandweer/ambulance heeft te maken mocht ab-so-luut niet weg. Er worden hier nog wel eens overvallen nagebootst en dan moeten ze wel kunnen uitrukken.

Op straat kwam ik een buurvrouw tegen. We raakten aan de praat en toen ze vroeg of ik het druk had met de jongens, vertelde ik over mijn Playmobilavonturen.

‘Dat lijkt me zó zen om te doen,’ zei ze. ‘Zó lekker ontspannen zitten, alles lekker ordenen en rustig opruimen. En dan alles verkocht en klaar. Heerlijk!’

Ik heb nog genoeg Playmobil liggen. Dus binnenkort vraag ik haar op de koffie om samen lekker trendy en zen te zitten zijn.