Boekenweek

Deze week zou het boekenweek zijn. Normaal is dat altijd bal, want dan mag ik van mezelf een boek kopen. Flexibel als we zijn, accepteren we dat ook dit niet doorgaat. Ik snap dat het boekenbal wordt geschrapt – voor het eerst in 75 jaar – maar om nu de hele boekenweek uit te stellen… Het zou juist een reden moeten zijn voor iedereen om de boekhandel te bellen, een goed boek te bestellen en vervolgens twéé boeken op te halen. Want het boek moet altijd gevierd worden – en het boekenweekgeschenk is altijd een leuk jaarlijks cadeau in maart. Een click & collect boekenweek had toch gekund? De boekhandels zouden er blij mee zijn.

De Cazalets

Ik had wel een nieuw boek nodig, want ik heb gisteren net de vijf-delige reeks ‘De Cazalets’ van de Britse auteur Elizabeth Jane Howard (1923-2014) uitgelezen. Dat betekende dat ik afscheid moest nemen van deze Engelse familie uit Zuid-Engeland en Londen, met wie ik bijna vergroeid was geraakt. Ik had het gevoel dat ik iedereen kende, zó vaak had ik aan tafel gezeten in hun grote landhuis Home Place in Sussex. In gedachten kon ik hun gezichten uittekenen. Elk nieuw deel begon met een stamboom, maar die had ik niet meer nodig. Ik kende iedereen van deze grote upperclass, Britse familie. Van de baronie en haar man de generaal, hun drie zonen en dochter, tot en met hun kinderen en kleinkinderen.

Vijf boeken

Mocht je je eigen boekenweekfeestje willen vieren, dan kun je gerust vijf boeken tegelijk clicken en collecten en na je wandelingetje naar de boekhandel je verheugen op het vooruitzicht van vele ontmoetingen en verwikkelingen die zich ongeveer midden in de vorige eeuw in Sussex en Londen afspeelden (grofweg van 1937 tot 1960). Niets menselijks is deze gegoede familie vreemd, dus dat wordt smullen.

Af en toe is het bijna een soapserie, maar dat wordt het niet dankzij de schrijfster, die alle karakters heel treffend neerzet. Alle familieleden komen tot leven, met hun mooie en minder mooie trekjes. Bovendien ‘zie’ je wat ze dragen (veel ‘pauwblauw’ en ‘hyacinthblauw’), hoe ze wonen, waar ze naartoe gaan, et cetera. Haar eigen familie en levensloop (ze was drie keer getrouwd) waren Howards grote inspiratiebron.

Elizabeth Jane Howard

Elizabeth Jane Howard is een Engelse schrijfster van wie ik nog nooit had gehoord totdat ik, na het lezen van een boekentip, een paar jaar geleden deze boeken aanschafte. Ik begon uiteraard met deel 1: ‘Lichte jaren’. Vervolgens kon ik deel 2 ‘Aftellen’, vrij goedkoop op de kop tikken en omdat het mij boeide (en ik het erg prettig vond even onderdeel te zijn van deze familie) kocht ik ook deel 3: ‘Verwarring’. Maar die las ik niet direct.

Ik richtte me toen op enkele andere boeken lezen en liet de familie even links liggen. Erger nog: ik vergat De Cazalets bijna. Totdat ik opeens weer deel 3 zag. De ontwikkelingen namen me weer zo in beslag, dat ik direct doorlas in deel 4: ‘Bevrijding’. Howard had het namelijk zo geschreven dat je na deel 3 vooral wilde weten of die ene persoon nu wel of niet terugkwam uit het buitenland (en daarmee verklap ik niks…).

Net op tijd

Omdat ik toch al zo ver gevorderd was, ging ik in één moeite door met het laatste boek, ‘Veranderingen’. Elizabeth Jane Howard had de eerste vier delen in vijf jaar tijd geschreven maar het duurde achttien jaar voordat ze de serie voltooide. En net op tijd; twee maanden later stierf ze.

Zij liet vijf boeken leesplezier na (naast nog veel meer andere boeken, overigens). Het is bijzonder jammer om met het dichtslaan van het laatste deel afscheid te moeten nemen van De Cazalets. Maar niet alleen van de familie, ook van haar taalgebruik en prettige manier van schrijven.

Dus: hup, naar de boekhandel voor je vijf-boeken-bal!

Lees hier meer over Elizabeth Jane Howard.