Mooi en beroemd

Toen ik ongeveer zo oud was als mijn jongens nu, liet onze onvolprezen leraar Frans in de klas een film zien: ‘La vie devant soi’. Ik had destijds geen idee wat die titel betekende en wist ik ook niet dat mijn Frans zich in de loop der jaren zo zou ontwikkelen dat het gesneden koek voor mij zou worden. Onze docent vertelde dat de hoofdrolspeelster, Simone Signoret, ooit heel mooi en beroemd was. Zij wilde niet meer in films spelen, maar haar man, de chansonnier Yves Montand, had haar overgehaald toch deze rol van oude vrouw te spelen. In de klas zat ik geboeid te kijken, want zo’n Franse film had ik nog nooit gezien en bovendien opende zich hier een wereld, ver verwijderd van de mijne. Je zag imposante Parijse voordeuren waarachter donkere appartementen lagen, waarin zich dingen afspeelden die niet voorkwamen in het West-Friese dorp waar ik opgroeide.

Remake

Die film blijkt nu alweer 43 jaar oud en dus is het niet verbazingwekkend dat er een remake van is gemaakt. De film was in 1977 namelijk een van de succesvolste films in Frankrijk. De zoon van Sophia Loren besloot het verhaal eigentijds te verfilmen, verplaatste het verhaal naar Italië en vroeg zijn inmiddels 86-jarige moeder voor de rol van Madame Rosa. Zij neemt Momo – ik herinnerde me die naam direct – in huis en onder haar hoede. Dat is nu geen Berbers jongetje, maar de zoon van een Senegalese bootvluchteling in Bari. Hij jat, liegt en dealt, maar steelt toch het hart van Madame Rosa.

Kerstfilm

Deze film, ‘La vita davanti a sé’, zagen we gisteravond. Mijn voorstel om samen een gezellige kerstfilm te kijken haalde het niet, dus stelde ik deze film voor en ik dacht aan mijn leraar Frans, die zijn even oude leerlingen ook de variant van deze film voorschotelde. Zoon 2 keek afgelopen weekend nog bij een vriendje een horrorfilm, dus zo schokkend kon deze film niet worden.

Even later zaten mijn mannen stil te kijken naar hun leeftijdsgenoot die in het huis van de oude Joodse vrouw wordt opgevangen. Ik vertelde, net als mijn leraar, dat deze actrice ooit een bijzonder mooie, wereldberoemde actrice was. Dat ze elf jaar geleden voor het laatst in een film had gespeeld, had ik toen nog niet gelezen. In deze laatste rol speelt ze een voormalige prostituee. Samen met Momo leidt ze een leven dat mijlenver afstaat van het huishouden hier.

Vader

En terwijl ik met mijn mannen zat te kijken, dacht ik hoe alles zich in het leven herhaalt en voorbijgaat. Zo zie je een film op school en ligt je leven nog voor je. (Voor niet Francofielen: ‘La vie devant soi’ betekent dus ‘Het leven dat voor ons ligt’). En zo zien mijn jongens, met hun hele leven voor zich, de Italiaanse variant van ‘mijn’ film. En ondertussen worden zelfs de mooiste actrices grijs en gerimpeld, terwijl de wereld maar doordraait en mensen ouder worden en anderen net beginnen. De ouder geworden Sophia Loren doet me opeens denken aan mijn vader, die ooit gekleed als mooie kapitein, op het toneel acteerde en zong. Hij is er sinds kort niet meer en laat zoveel achter. Zo verandert er enorm veel. Maar ondanks de vele veranderingen, groot en klein, gaat alles door. En blijft ook veel wezenlijks hetzelfde.