Horloge

‘Dag lieve kinderen, wat zien jullie er mooi uit allemaal!’ Weer stappen we een klas vol opgewonden kinderen binnen. Sinterklaas met zijn warme bariton, drie goud geschminkte pieten met roetvegen en ik. Als lid van de Oudervereniging heb ik de eer Sinterklaas de hele dag langs alle 23 klassen van school te begeleiden. Ik wijs Sint en pieten de weg en houd mijn blik strak op mijn horloge. We kunnen niet langer dan 5 a 10 minuten per klas blijven en dan moeten we weer door. Ik steek mijn vinger op naar de vrolijke hoofdpiet: nog één minuut. Piet waarschuwt Sint. En dan gaan we weer verder, naar de volgende klas.

Bij de kleuters verloopt alles nog rustig. Daar staren ze met rode wangen en grote ogen naar de verklede mensen. Een meisje wil graag ‘Sinterklaas kapoentje’ zingen. Zodra ze zingt, merkt ze opeens dat ze het best eng vindt. Ze wrijft hard over haar wangen en als het liedje af is, gaat ze snel zitten en slaakt ze een diepe zucht. Een jongetje vraagt waarom Sinterklaas alleen een streep op zijn mijter heeft en geen kruis. Sinterklaas heeft zich natuurlijk terdege op voorbereid, met Sinterklaasjournaal en al. Dus heeft hij overal een antwoord op.

Dab

Bij de bovenbouw is er meer lawaai. Eerst roffelen de pieten keihard op de deur, waarna er een groot gegil opstijgt uit de klas. Het is elke keer alsof de klas ontploft, zodra wij binnenstappen. Sint stapt statig met zijn staf op de juf af en geeft haar een hand. ‘O Sint, wat fijn dat u even bij ons langs komt!’ En Sinterklaas zegt alleen: ‘Dag lieve kinderen’. Zijn tekst hoeft helemaal niet zo uitgebreid te zijn; zijn aanwezigheid is al indrukwekkend genoeg. De ene klas trakteert de Sint op een pietenrap, elders krijgt hij een taart van blauwe klei of een gevouwen stoombootje. En in weer een andere klas stappen een paar kinderen met een zelf in elkaar geknutselde microfoon op Sinterklaas af: ‘Mogen we u interviewen?’ Natuurlijk mag dat. ’Hoe oud bent u?’ ‘Heeft u ook kinderen?’ ‘Leeft uw moeder nog?’ en vooral: ‘Kunt u de dab?’ ‘Kunt u de bottle flip?’ Nee, dat kan hij niet. Sint komt met zijn tabberd en hele kostuum al met moeite de trap op, laat staan dat hij zich waagt aan een kunstje. Dan zakken zijn baard en mijter af. Dat risico kan hij niet lopen, dus laat hij de frivoliteiten aan zijn pieten over. Die maken een rare pirouette en eindigen in een soort van dab.

Schoentje zetten

In de pauze worden de ramen van de docentenkamer afgeplakt, zodat kinderen geen Sint zonder snor kunnen zien of pieten zonder warme pruik. Sint krijgt een rietje, want het drinken gaat toch wat moeilijk met die baard. De overblijfjuffen zitten er nog en willen om beurten op de foto met Sint. Die slaat gemoedelijk zijn arm om hun schouders en roept: ‘’En jullie mogen vanavond állemaal je schoentje zetten!’’ Giechelend gaan ze naar hun klassen. Sinterklaas vindt het leuk en aandoenlijk, al die kinderen én volwassenen die zo van hem onder de indruk zijn. Hij blijft in zijn rol. Zo’n tabberd doet toch wat met een mens. De pieten eten flink, na al dat dansen en springen, maar Sinterklaas wil niet zoveel. Bang om naar de wc te moeten, wat een hele toer is met de tabberd an.

Dan is het tijd de verklede mensen te fatsoeneren. Ik pluk wat kruimels uit de baard en moet de snor vastplakken. Ik hoop maar dat ik het goed doe: ’Ja Sinterklaas, dit is ook voor het eerst van mijn leven dat ik dit doe, hoor.’ Maar Sint bromt dat hij tevreden is; alles loopt goed. Ik zet de mijter recht. De pieten werken hun paarse lippenstift bij en zetten hun pruiken vast. Alles ziet er weer prima uit en we gaan naar nog meer uitgelaten kinderen.

Snor

Als we alle klassen hebben gehad, gaan we terug naar de docentenkamer. Op het schoolplein willen kinderen nog even zijn hand schudden en ouders met hem op de foto. Maar we moeten opschieten. Die snor zakt nu echt vervaarlijk en de pakken moeten op tijd terug. Snel omkleden en afschminken, dus. Er komen mensen tevoorschijn die ik nog nooit heb gezien. Tevreden mensen, want ze vonden het bijzonder leuk om de hele dag tussen zoveel blije kinderen te mogen rondlopen. ‘Maar Sinterklaas… zo ziet u er heel anders uit!’ Zonder zijn indrukwekkende bariton zegt hij: ‘Nou maar hopen dat het niet tegenvalt…’

Met de pietenpakken, tabberd, mijter, pruiken en de staf in mijn bakfiets rijd ik snel naar de feestwinkel op de hoek. Daar hangen nog veertien Sint kostuums. Het hele weekend zijn ze verhuurd. Allemaal voor het grote decemberverkleedfeest.