Tekstschrijver Sinds elf jaar noem ik mijzelf tekstschrijver. Aanvankelijk vond ik het een vreemd woord. Maar op de keper beschouwd ben ik het wel, want: ik schrijf teksten. Ik label mezelf eerder als ‘ervaren tekstschrijver’ dan het meer hits opleverende ‘copywriter’. Copywriter – nee. Dat klinkt mij te commercieel. Ook al zou dat wel kunnen;Lees meer overTekstschrijver met een koffer vol verhalen[…]

Boekenweek Deze week zou het boekenweek zijn. Normaal is dat altijd bal, want dan mag ik van mezelf een boek kopen. Flexibel als we zijn, accepteren we dat ook dit niet doorgaat. Ik snap dat het boekenbal wordt geschrapt – voor het eerst in 75 jaar – maar om nu de hele boekenweek uit teLees meer overBoekenfeest met ‘De Cazalets’ van Elizabeth Jane Howard[…]

Ik heb een vriendin ver weg. Niet heel ver weggestopt in een nu onbereikbaar buitenland, maar toch zo ver dat we elkaar al heel lang niet hebben gezien. Af en toe is het maandenlang stil op het lijntje dat wij hebben. En dan popt er zomaar een teken van leven op. Een appje of eenLees meer overOngevraagde adviezen over mijn droom[…]

Het wordt een beetje monotoon allemaal. En dat zeg ik, terwijl ik nog een tamelijk tumultueus huishouden run met drie jongens, die elkaar hun broederliefde vaak op de omgekeerde manier bewijzen. Met als resultaat opstandjes in huis, doelloze discussies, gedoe en ongewenste bemoeienissen in andermans zaken. ‘Anders is er helemaal geen leven in de brouwerij!’Lees meer overLeven in de brouwerij[…]

Feestje Het was op een feestje. Dus lang geleden. Een vriend vroeg of ik nog wat aan sport deed. Ik vertelde over mijn vriend de hometrainer en dat ik mijn zelfverkozen exercities volhoud dankzij de muziek. Daarmee gaf ik het gesprek bewust een andere wending, want over het zitten op een immobiele tweewieler valt niet veelLees meer overFietsen naar vroeger[…]

Mooi en beroemd Toen ik ongeveer zo oud was als mijn jongens nu, liet onze onvolprezen leraar Frans in de klas een film zien: ‘La vie devant soi’. Ik had destijds geen idee wat die titel betekende en wist ik ook niet dat mijn Frans zich in de loop der jaren zo zou ontwikkelen datLees meer overHet leven dat voor ons ligt[…]

Een ander universum Ik ga met drie brugklassers een paar dagen naar België: zoon 2 (kort geknipt, net 13 jaar) en twee van zijn vrienden (beiden 12 jaar; de een met een kort koppie, de ander met weelderige, lange krullen). De toetsweek zit erop en zodra zoon 2 thuiskomt na zijn laatste proefwerk, pakt hijLees meer overMet drie brugklassers op stap[…]

Planning We zitten midden in de toetsweek. We – dat zijn zoon 1, 2 en ik. Hoewel ik geen enkel proefwerk hoef te maken, sleurt die hele toetsweek me toch aardig mee. Zoon 3 geniet nog van zijn onmetelijke vrijheid op de basisschool en kan ’s middags gewoon varen, suppen of zwemmen in de ringvaartLees meer overMet krakende hersens de toetsweek door[…]

Nieuwe schoenen Zoon 2 had nieuwe schoenen nodig. Ik stelde voor naar een grote winkel aan de rand van de stad te gaan, maar dat was even niet zijn bedoeling. Hij had zijn zinnen gezet op de Kalverstraat. Daar moesten twee redenen aan ten grondslag liggen, bedacht ik. Ten eerste de aantrekkingskracht die de winkelstraatLees meer overMijn drie lockdown woorden[…]

Thuisbasis Het huis van mijn ouders staat te koop. Het huis waar zij sinds hun huwelijk in 1963 woonden en nog specifieker: het huis waar mijn broer, zus en ik zijn geboren. Wij zijn er nooit voor het eerst door de voordeur naar binnen gegaan: daar kwamen wij ter wereld. Ik bleef er tot mijn achttiendeLees meer overHuis te koop[…]