Ik heb een vriendin ver weg. Niet heel ver weggestopt in een nu onbereikbaar buitenland, maar toch zo ver dat we elkaar al heel lang niet hebben gezien. Af en toe is het maandenlang stil op het lijntje dat wij hebben. En dan popt er zomaar een teken van leven op. Een appje of een onverwacht antwoord op een alweer vergeten bijpraatmail. Dan is het weer alsof we elkaar gisteren nog zagen. Maar toch heb ik haar al jaren niet in levenden lijve ontmoet.
Confronterende vragen
Deze vriendin is coach en helemaal ongevraagd ook een beetje mijn personal coach. Ik huur haar niet in, maar op alles wat ik ventileer, krijg ik ongevraagde adviezen. Of beter gezegd: ik krijg confronterende vragen retour. Ik trigger altijd iets bij haar, schrijft ze dan. Zelf heb ik nooit een coach bezocht, maar zij weet je prettig op een ongedwongen manier aan het denken te zetten. Van afstand.
Boeken
In de kern gaat het bij haar altijd over wat je écht wilt. Natuurlijk heb ik haar al laten weten dat mijn grootste droom al jaren het schrijven van een boek is. Ook al schijnt dat een ouderwets medium te worden waar het moeilijk geld mee is te verdienen. Blogs zijn ook alweer uit, las ik laatst ergens. Vlogs, films, Youtube – als het maar beweegt en niet zoveel stilte en immobiliteit uitstraalt als een boek. Voor mij zijn boeken juist de mooiste dingen op aarde. En mede daarom wil ik schrijven. En niet alleen schrijven, ook publiceren. Een roman. Een goed verhaal.
Ik heb dat nooit gedaan en mijn antwoorden op de vraag waarom niet (die mijn coach-vriendin uiteraard regelmatig heeft gesteld) laat ik hier maar even in het midden. De excuses zijn werkelijk te lachwekkend om te herhalen.
Filmrechten
Ik vertelde haar laatst dat ik er zelfs lang geleden over had gedroomd dat ik een boek had geschreven. Het was een ontzettend goed verhaal met een geweldige en verrassende plot. Zo goed, dat de filmrechten al waren verkocht voordat het boek was uitgekomen. Kortom: ik was binnen. Financieel gezien dan. Ik weet zelfs nog heel duidelijk dat ik droomde dat ik mezelf toesprak het verhaal en vooral die fantastisch verzonnen ontknoping direct op te schrijven, zodat ik er de volgende dag direct mee aan de slag kon. Maar ik was te lui om pen en papier te zoeken of belandde na die droom gewoon in een diepe slaap.
Lege handen
De volgende ochtend herinnerde ik me alleen bovenstaand, maar verder niks. Dus ik had geen verhaal, geen verrassend eind; ik stond met lege handen en het boek is er nooit gekomen. Wel heb ik honderden beginzinnen in gedachten geschreven. Die komen tijdens huishoudelijke klussen vanzelf binnen. Altijd als ik met mijn handen in het sop sta natuurlijk, zodat het bijzonder onhandig is iets te noteren. Ik heb halve boeken geschreven tijdens het stofzuigen, ramen lappen en dweilen. Daar neemt mijn vriendin natuurlijk geen genoegen mee. Maar gelukkig herkent ze wel mijn hele riedel excuses. Ze vindt alles heel begrijpelijk. Behalve dan dat dat boek er nooit is gekomen. Daar moet ik echt eens mee beginnen. En zoals gewoonlijk klinkt ze niet eens streng. Ik moet het alleen gewoon gaan doen. Zegt ze.
Concreet plan
Natuurlijk heb ik haar dit verhaal laten lezen voordat ik het op mijn website plaatste.
Haar reactie was wederom een ongevraagd advies had, want ze zei dat ze een leuke uitsmijter miste. Een ‘wordt vervolgd’ of liever nog – zoals je van een echte coach verwacht – een concreet plan. Met andere woorden: misschien dan toch eindelijk eens een goed plan voor dat langverwachte boek?
Ik had het kunnen weten.
Weer zo leuk om te lezen!
Aan het werk jij! Ga die droom waarmaken!!!
Groet,
Marlies
Dank Marlies. En ik wist natuurlijk dat zo’n reactie zou komen… Het was slechts wachten.
Ja , niet één zo n reactie…. wij wachten ook, en volgen je….
Ik houd je op de hoogte.
Even geduld a.u.b.
Heel herkenbaar. Zo hebben we allemaal ons eigen boek/droom op de plank liggen. Dromen over mogelijkheden en wensen is ook okay, zolang je maar geen last hebt van een knagende gevoel van gemiste kansen. De keuze is aan jou: mijmeren over of daadwerkelijk schrijven van een boek. Heerlijk toch, die mogelijkheden!
Wederom, een prachtig verhaal Madeleine!
Heel veel succes met je plannen!!
Merci!